Σπίτι Τεχνών και Χειροτεχνίας
Το Little House είναι ένα Arts and Craft House που δημιουργήθηκε για τον Δανό ευγενή και καλλιτέχνη, Baron Arild Rosenkrantz, στα μέσα της δεκαετίας του 1920. Αρχικά χτισμένο ως δύο μεμονωμένα διαμερίσματα με ξεχωριστές εισόδους σε συνδυασμό με μια εσωτερική σκάλα μεταξύ των δύο, το Little House χρησίμευε τόσο ως σπίτι όσο και ως στούντιο για τον καλλιτέχνη, ο οποίος ήταν μέλος της Anthroposophic Society. Σπούδασε στη Ρώμη, το Παρίσι και τις Ηνωμένες Πολιτείες προτού εγκατασταθεί στο Λονδίνο το 1898. Γνώρισε τον σημαντικό Αυστριακό φιλόσοφο, Ρούντολφ Στάινερ, το 1912 και μετακόμισε στην Ελβετία δύο χρόνια αργότερα έως ότου πέθανε ο Στάινερ το 1925, όταν ο Ρόζενκραντζ επέστρεψε στο Λονδίνο με τη σύζυγό του να μένει στο Little House.
Η τέχνη του, κυρίως πίνακες ζωγραφικής και βιτρό, έχει περιγραφεί ότι έχει «ονειρικό συναισθηματικό» χαρακτήρα. Είναι βαθιά εμποτισμένο με χρώμα. Ο Rosenkrantz έμαθε πολλά για τις αξίες του χρώματος από τον Steiner, ο οποίος είπε: «Τα χρώματα είναι η ψυχή της φύσης και ολόκληρου του κόσμου – και γινόμαστε μέρος αυτής της ψυχής όταν ζούμε με τα χρώματα».
Ο Rosenkrantz ταξίδεψε στη Δανία το φθινόπωρο του 1939 για να οργανώσει μια έκθεση στην Κοπεγχάγη για να τιμήσει τα 70α γενέθλιά του στις 9 Απριλίου 1940. Δεν μπόρεσε να επιστρέψει όταν οι Γερμανοί εισέβαλαν. Οι συγγενείς του στο πατρογονικό σπίτι της οικογένειας, το Κάστρο Rosenholm στη Γιουτλάνδη, του πρόσφεραν ένα σπίτι εκεί. Δεν επέστρεψε ποτέ, η γυναίκα του πέθανε το 1945 και αυτός τον Σεπτέμβριο του 1964.
Δεν υπάρχει κανένα αρχείο για το εάν οι δύο γείτονες, ο Σίγκμουντ Φρόιντ και ο Άριλντ Ρόζενκραντζ, συναντήθηκαν ποτέ όταν οι ζωές τους διέσχισαν για λίγο την άφιξη του Φρόυντ στο Λονδίνο τον Ιούνιο του 1938 και τον θάνατό του τον Σεπτέμβριο του 1939, όταν ο καλλιτέχνης έφυγε στη Δανία.
Κήπος Ανακατασκευάστηκε και Φυτεύτηκε
Το σπίτι μετατράπηκε σε ενιαίο σπίτι το 1999 από τη Linda Williams (nee Osband) και από το δρόμο παραμένει πολύ όπως θα είχε δει ο Freud το 1939. Το πίσω μέρος έχει παραμείνει επίσης σε μεγάλο βαθμό ανέγγιχτο εκτός από την προσθήκη ενός ωδείου, πολύ όπως έκανε ο Φρόιντ στο Νο 20. Το εσωτερικό έχει αλλάξει αλλά διατηρεί τα δύο μεγάλα δωμάτια στο ισόγειο και στον πρώτο όροφο. Το δωμάτιο του πρώτου ορόφου, με την ψηλή οροφή και τα μεγάλα παράθυρα και τον φεγγίτη, υποπτεύεται ότι χρησίμευε ως στούντιο του.
Ωστόσο, ο κήπος έχει αλλάξει δραματικά. Ολόκληρος ο κήπος αναδιαρθρώθηκε πλήρως και ξαναφυτεύτηκε το 2002 από τη Linda και τον Stephen Williams. Ο Stephen, ένας αρχιτέκτονας, κατάλαβε τη σημασία της δημιουργίας ενός κήπου σύμφωνα με τον οίκο Arts and Crafts.
Είναι ενδιαφέρον ότι ο σχεδιαστής και αρχιτέκτονας κήπων, Cecil Ross Pinsent, γεννημένος το 1884, έζησε στους 16 κήπους Maresfield για τα πρώτα χρόνια της ζωής του και έπαιζε στους κήπους του, που εκείνη την εποχή πιθανότατα θα περιλάμβανε τη γη που βρίσκεται τώρα το Little House. Είναι γνωστός για τους γαλήνιους κήπους που δημιούργησε μεταξύ 1909 και 1939 στην Τοσκάνη. Βαθιά εμποτισμένος στις έννοιες της Ιταλικής Αναγέννησης του 16ου αιώνα, επηρεάστηκε επίσης πολύ από το κίνημα των τεχνών και των χειροτεχνιών.
Τόπος αναψυχής
Το κίνημα των τεχνών και χειροτεχνίας ήταν μια αντίδραση ενάντια στο επίσημο βικτοριανό σχέδιο που κυριαρχούσε εκείνη την εποχή. Το κίνημα Τεχνών και Χειροτεχνίας του τέλους του 19ου αιώνα έψαχνε στους κήπους του να απομακρυνθεί από τη γεωμετρική τυπικότητα που στηριζόταν σε μεγάλο βαθμό σε άκαμπτες και περιοριστικές κλασικιστικές αρχές. Αντί να αναδημιουργούν επισημότητες του 17ου αιώνα, οι κήποι θεωρούνταν ένα μέρος αναψυχής για να απολαύσετε ως επέκταση του σπιτιού που αντικατοπτρίζει τις ταχέως μεταβαλλόμενες κοινωνικές εξελίξεις της εποχής. Πολλές από τις αρχές του William Robinson του Gravetye Manor υιοθετήθηκαν, όπου τα φυτά επιλέχθηκαν για την καταλληλότητα της θέσης τους, όπου οι ανάγκες των φυτών ήταν πρωταρχικές. Οι γραφικοί κήποι είχαν σχεδιαστεί αρχιτεκτονικά, περιέχοντας ευφάνταστες πινελιές όπως λότζες, πέργκολες, υδάτινα στοιχεία, διακοσμητικές πισίνες, αγάλματα, τριαντάφυλλα με πέργκολα, ποώδη και μικτά μπορντούρα και εξωτικές νέες εισαγωγές από την Ανατολή. Ο Edwin Lutyens ήταν στην πρώτη γραμμή αυτού του κινήματος σε συνεργασία με την Gertrude Jekyll. Οι κήποι συνδύαζαν επίσημες διαρρυθμίσεις με άτυπη φύτευση. Άξονες και θέα σάς καθοδηγούν στον κήπο για να βρείτε νέες, απροσδόκητες απόψεις και χαρακτηριστικά που ενθαρρύνουν ένα ταξίδι ανακάλυψης.
Ο κήπος στο Little House ακολουθεί αυτές τις αρχές.
Ο Μπροστινός Κήπος
Ο μπροστινός κήπος είναι διαμορφωμένος για να αντικατοπτρίζει την επίσημη, συμμετρική αλλά ασυνήθιστη πρόσοψη, η οποία χωρίζεται εξίσου σε τρίτα. Η μπροστινή πόρτα και όλα τα παράθυρα βρίσκονται στον κεντρικό κόλπο με έντονους κενούς τοίχους χωρίς περιφράξεις και από τις δύο πλευρές που επιτρέπουν στα τριαντάφυλλα, τη μανόλια και τη γουιστέρια να μεγαλώνουν απεριόριστα, έτσι το κτίριο είναι σχεδόν κρυμμένο στο πράσινο. Στο κέντρο του κήπου υπάρχει ένα οκταγωνικό κρεβάτι με πυραμιδικό κουτί σε μια μεγάλη πέτρινη ζαρντινιέρα. Γύρω από αυτό το κρεβάτι έχει τοποθετηθεί πέτρινη πλακόστρωση York που ενσωματώνει «μοκέτες» με σχέδια από τούβλα, βότσαλα και πλακάκια από τερακότα που αναφέρονται σε υλικά και λεπτομέρειες στο σπίτι.
Υπάρχουν μυστικές περιοχές του κήπου, όπως το «Fernery» στον μπροστινό κήπο στη βόρεια πλευρά, όπου μπορείτε να ανακαλύψετε φτέρες, ξενώνες, ορτανσίες και άλλα φυτά που αγαπούν τη σκιά.
Ο Πίσω Κήπος
Ο πίσω κήπος έχει ένα κεντρικό γκαζόν σε πολλές βεράντες με πέτρινες βεράντες που φτάνουν μέχρι τα κυκλικά πέτρινα σκαλοπάτια του York που φαίνονται στους κήπους του Lutyen. Εναλλακτικά, ο πίσω κήπος μπορεί να φτάσει σε ένα πλαϊνό μονοπάτι που περνά κάτω από μια πέργκολα, καλυμμένη με τριαντάφυλλα, γουιστέρια και clematis. Περνώντας κάτω από την πέργκολα βελανιδιάς, ανοίγει νέα θέα στον κήπο ανάμεσα στη μικρή βεράντα που σκιάζεται από μια παλιά μηλιά με clematis μέχρι τη βεράντα μπροστά από ένα μικρό στούντιο κήπου. Εδώ ένα δισκοπότηρο David Harber αναβλύζει νερό που ρέει στον κήπο κατά μήκος ενός ποταμού σε πισίνες γεμάτες ψάρια πριν ρέει κάτω από ένα μικρό ρυάκι πάνω από μικρούς καταρράκτες νερού που συχνά κρύβονται από τα μάτια, μέχρι να φτάσει στην κάτω λίμνη όπου το νερό εξαφανίζεται στο έδαφος από ένα Orkney. πέτρινη βρύση. Αυτό είναι ένα ήσυχο νεύμα στους Κήπους του Ανατολικού Ζεν, καθώς και αναφορά στην αγάπη των Μαυριτανών για τους υδάτινους κήπους. Το νερό είναι σημαντικό στοιχείο, όχι μόνο οπτικά αλλά και για τον ήχο και τα αρώματα με τα οποία γεμίζει τον κήπο.
Σε όλο τον κήπο μπορείτε να ανακαλύψετε γλυπτά που κυμαίνονται από κομμάτια του Stephen μέχρι λιθοτεχνία της Ζιμπάμπουε από τη διεθνώς γνωστή Agnes Nyanhonga και κεραμικά των Peter Hayes και Philip Simmonds.
Τα κρεβάτια φυτεύονται ανεπίσημα με πολλές ασυνήθιστες ποικιλίες θάμνων και δέντρων, συμπεριλαμβανομένων των Ιαπωνικών σφενδάμων, Cornus, Magnolia, Viburnum, Daphne, Tree Paeony, Mahonia, Yew, Roses, Box and Myrtle και πολλών άλλων θάμνων και δέντρων. Κάθε μέρα του χρόνου, τα λουλούδια φαίνονται, αλλά η μορφή του φυτού, το σχήμα και το χρώμα των φύλλων είναι εξίσου ή μεγαλύτερης σημασίας. Πολλοί θάμνοι και δέντρα φέρνουν συναρπαστικά ανοιξιάτικα και φθινοπωρινά χρώματα, ιδιαίτερα τα ιαπωνικά σφενδάμια με μεγάλη γκάμα χρωμάτων και χαρακτήρα σε περισσότερες από τριάντα ποικιλίες που αναπτύσσονται στον κήπο. Ο χειμώνας είναι γεμάτος ενδιαφέρον με μια μεγάλη ποικιλία επιλογών και αυτοσπείρων ελαιοβόρων και χιονοστιβάδων, σημαντικά φυτά από τον Ιανουάριο έως τον Απρίλιο. Ποώδη φυτά μπλέκονται με θάμνους ενώ ξενιστές, κρίνος, ίριδες, τουλίπες σε γλάστρες από τερακότα φυτεύονται ομαδικά. Περιτριγυρισμένος από δέντρα, ο κήπος φαίνεται μακριά από το κέντρο της πόλης. Ο ψηλός, κυρτός φράχτης από πουρνάρια στην κορυφή του κήπου, προσφέρει δυνατότητες περαιτέρω κήπων πέρα από τα δύο ανοίγματα που πλαισιώνουν τα βάζα του Philip Simmonds.
Ο κήπος στο Little House έχει συχνά περιγραφεί ως μαγικός. Προσφέρει ένα μέρος περισυλλογής και ξεκούρασης σε μια τοποθεσία στο κέντρο της πόλης.
Στίβεν Ουίλιαμς
