Ο Dan Garner Quartet παίζει τον Pat Metheny στο The Ellington Jazz Club
Τετάρτη 30 Αυγούστου 2023
Σε μια δροσερή βραδιά Djilba, ένα σούπερ γαλάζιο φεγγάρι πλησιάζει σε πανσέληνο, οι The Ellington φιλοξένησαν μια συναυλία ψυχρής τζαζ Pat Metheny.
Νταν Γκάρνερ παίζει έναν Eastman με κούφιο σώμα, μια ρετρό-τζαζ κιθάρα φινιρισμένη σε μαόνι, με απαλό τόνο και γλυκιά δράση. Ήταν μια κατάλληλη επιλογή για αυτό το σόου, δεδομένου ότι η πρώτη κιθάρα του Metheny, δώρο από τον μπαμπά του στα 12 του, ήταν ένας Gibson με κούφιο σώμα. Έμεινε σε αυτό το όργανο μέχρι τις αρχές της δεκαετίας του ’90 και, στη συνέχεια, το εγκατέλειψε υπέρ των πιο εξωτικών που εξερευνούσε εδώ και πολύ καιρό – πιο αξιομνημόνευτο ένα 42χορδο Pikasso από την Καναδή λαουτιέρη Linda Manzer.
Το κουαρτέτο του Γκάρνερ αποτελούσε τον παλιό του βοηθό Τιμ Βούτας στο grand, ο κοντραμπασίστας των Ellington της ημέρας, Άλιστερ Πιλκαι διάσημος ντράμερ Τάλια Βαλέντη.
Το σόου κάλυψε ένα ευρύ φάσμα της δουλειάς του Metheny, από το πρωτοποριακό άλμπουμ του 1975 Bright Size Live έως το 2007 Κουαρτέτο Metheny/Mehldau. Πάντα παραγωγικός, ο Metheny κυκλοφόρησε από τότε άλλα δεκαεπτά άλμπουμ, αλλά αυτό ήταν μια βραδιά και όχι μια σεζόν στο αντίστοιχο της τζαζ του Bayreuth.
Ο Garner φρόντισε να συμπεριληφθούν όλοι οι βασικοί συνεργάτες — ο Gary Burton, ο αρχηγός του πρώτου συγκροτήματος στο οποίο έπαιξε ο Metheny. Ο Lyle Mays, ο οποίος πέθανε πέρυσι, ο βασικός συνεργάτης του Metheny κατά τη διάρκεια των δεκαετιών του ’80, του ’90 και των χρόνων. Ο Brad Mehldau πιο πρόσφατος σύμμαχός του, καθώς και οι θρύλοι της τζαζ Ornette Coleman και Herbie Hancock με τους οποίους ο Metheny έχει ηχογραφήσει μεμονωμένα άλμπουμ κατά τη διάρκεια της μακρόχρονης καριέρας του.
Υπήρχε ένα σόλο κομμάτι κιθάρας, Η νυχτερίδα, μια νευρική σύνθεση σε στυλ κλασικής κιθάρας που συναρπάζει στο περίπλοκο τρέξιμο των συγχορδιών της τζαζ που ανέβασαν το ταστιλό, αλλά το υπόλοιπο κόλλησε άκαμπτα στη μορφή του κουαρτέτου.
Ο Metheny φημίζεται για το πολύ κουλ, λυρικό παίξιμό του. Όπως όλοι οι μουσικοί της τζαζ, είναι ένας σπουδαίος αυτοσχεδιαστής, αλλά οι μελωδίες του βασίζονται σε δυνατές μελωδίες και απαλές ατμοσφαιρικές, εύκολες στο αυτί και καταπραϋντικές για την ψυχή. Το άλλο σπουδαίο χαρακτηριστικό του είναι η συνεργασία του με πιανίστες—οι Mays, Mehldar και Hancock είναι πρωταρχικές περιπτώσεις. Η Garner μιμήθηκε και τις δύο αυτές ιδιότητες σε αυτό το εξαιρετικά κομψό σόου.
Η αλληλεπίδραση μεταξύ πλήκτρων και πιάνου ήταν εξαιρετική. Ο Βούτας και ο Garner είναι μακροχρόνιοι μουσικοί συνεργάτες. Τους αρέσει να παίζουν μαζί και έχουν σφυρηλατήσει έναν στενό διαισθητικό δεσμό. Εδειξε. Οι δυο τους έκαναν υπέροχα ντουέτο, ανταλλάσσοντας ο ένας ο ένας στον χώρο του άλλου, πάνω και κάτω, μπρος-πίσω.
Όπως συμβαίνει με πολλούς μελωδικούς παίκτες, τα σόλο του Garner δεν αποσπούσαν πάντα το άμεσο χειροκρότημα που τους άξιζε. Το κοινό είχε την τάση να σώζει τις αυθόρμητες εκρήξεις του για τα εκπληκτικά περάσματα arpeggio και τα κρεσέντο του Βούτα, ειδικά τα σόλο του στο Μυστική Παραλία και Όταν ήμασταν ελεύθεροι.
Όπως πάντα, ο Alistair Peel έκανε μια καλή ερμηνεία, τα σόλο του Bright Size Live και της Ornette Coleman’s Γυρίστε γύρω ήταν στιγμές που ξεχώρισαν, ενώ η Valenti είναι μια πολύ κομψή και εξαιρετικά επιτυχημένη κρουστά—κέρδισε τον ντράμερ WAMI το 2019. Ήταν αναζωογονητικό να βλέπεις μια γυναίκα μουσικό στη σκηνή στο Ellington. Εκτός από τους τραγουδιστές, τα πρόσφατα σόου τείνουν να κυριαρχούν στους άνδρες. Το λεπτό και περίπλοκο παίξιμό της υποστήριξε τέλεια τους άλλους παίκτες, ενώ τα σόλο της πρόσθεσαν ταλέντο στο Hancock’s Βιολέτα πεπόνι και η στρογγυλή καμπίνα επάνω Γυρίστε γύρω.
Αλλά δεδομένου του θέματος, ήταν η κιθάρα του Garner που κράτησε τη βραδιά μαζί. Ένας εξαιρετικά ολοκληρωμένος και ευέλικτος παίκτης, συνδύασε διακριτικά τις καθοριστικές γραμμές από κάθε μελωδία με δυνατούς αυτοσχεδιασμούς σε λειτουργία Metheny. Το εύρος του ήταν εντυπωσιακό, εμφανίστηκε καλύτερα Προς το Φως, μια συνεργασία Mehldar που μετατράπηκε από την αργή ελεγχόμενη διατήρηση σε ένα πολύ σφιχτό funky γρύλισμα προτού ηρεμήσει στο denouement. Καταπράσινο, πανέμορφο, δυναμικό και οδηγικό, το αποκορύφωμα της βραδιάς.
Η βραδιά έκλεισε με Τζέιμς, ο πολυαγαπημένος φόρος τιμής του Metheny στον James Taylor. Ένα απατηλά περίπλοκο κομμάτι, συνδύαζε μερικές αξέχαστες μελωδίες του Taylor με κλασικά μόδας Metheny. Μια χαλαρή μελωδία για να φέρει αυτό το δυνατό σόου σε μια γλυκιά ανάλυση. Το αξιοσέβαστο πολυάσχολο σπίτι εγκρίθηκε.
Ο Garner χαίρει επίσης μεγάλης εκτίμησης για τις πρωτότυπες συνθέσεις του. Θα είναι υπέροχο όταν το Ellington φιλοξενεί μια βραδιά από αυτά. Αλλά η ψυχρή δουλειά του στο Metheny αξίζει να περιμένει, την περασμένη εβδομάδα αποδείχθηκε η τέλεια λύση για τους λυκάνθρωπους που μαζεύονταν για το υπερ-μπλε φεγγάρι.
IAN LILBURNE
Φωτογραφίες από τον Alan Holbrook
